Διπλή θεατρική μάσκα.
Η ελληνική τραγωδία είναι μια μορφή θεάτρου από την Αρχαία Ελλάδα και τη Μικρά Ασία. Έφτασε στη σημαντικότερη μορφή της στην Αθήνα τον 5ο αιώνα π.Χ. Η ελληνική τραγωδία είναι μια προέκταση των αρχαίων τελετών που έγιναν προς τιμήν του Διονύσου και επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό το θέατρο της Αρχαίας Ρώμης και την Αναγέννηση. Η βάση των τραγικών πλοκών ήταν οι πιο συχνά μύθοι που αντιμετωπίζονταν στις προφορικές παραδόσεις των αρχαϊκών επών. Στο τραγικό θέατρο, όμως, αυτές οι αφηγήσεις παρουσιάζονταν από ηθοποιούς. Οι σημαντικότεροι συγγραφείς ελληνικών τραγωδιών είναι ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής και ο Ευριπίδης.Η αρχαία ελληνική κωμωδία ήταν μία από τις τρεις τελευταίες κύριες δραματικές μορφές στο θέατρο της κλασικής Ελλάδας (οι άλλες τραγωδία και το έργο σατύρου). Η αθηναϊκή κωμωδία χωρίζεται συμβατικά σε τρεις περιόδους, την Παλαιά Κωμωδία, τη Μέση Κωμωδία και τη Νέα Κωμωδία. Η Παλιά Κωμωδία επιβιώνει σήμερα σε μεγάλο βαθμό με τη μορφή των έντεκα σωζόμενων έργων του Αριστοφάνη, ενώ η Μέση Κωμωδία χάνεται σε μεγάλο βαθμό. Διατηρείται μόνο σε σχετικά μικρά κομμάτια σε συγγραφείς όπως ο Αθηναίος του Ναυκράτη.Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης έγραψε στην Ποιητική του (περ. 335 π.Χ.) ότι η κωμωδία είναι μια αναπαράσταση γελαστών ανθρώπων και περιλαμβάνει κάποιο είδος γκάφας ή ασχήμιας που δεν προκαλεί πόνο ή καταστροφή. Ο Τ. Τρυπάνης έγραψε ότι η κωμωδία είναι το τελευταίο από τα μεγάλα είδη ποίησης που έδωσε η Ελλάδα στον κόσμο.
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.