Κυκλαδική τέχνη χειροποίητο αλαβάστρινο άγαλμα (14cm/5,51″ ύψος)

Κυκλαδική τέχνη.

Η κυκλαδίτικη τέχνη αντικατοπτρίζει την εικαστική τέχνη του αρχαίου κυκλαδικού πολιτισμού, ο οποίος άνθισε στα νησιά του Αιγαίου Πελάγους από το 3300-2000 π.Χ. Μαζί με τους Μινωίτες και τους Μυκηναίους, οι Κυκλάδες συγκαταλέγονται στους τρεις κύριους πολιτισμούς του Αιγαίου. Η κυκλαδική τέχνη περιλαμβάνει λοιπόν έναν από τους τρεις κύριους κλάδους της αιγαιοπελαγίτικης τέχνης. Η πιο γνωστή τέχνη αυτής της περιόδου είναι οι μαρμάρινες μορφές που συνήθως ονομάζονται «είδωλα» ή «ειδώλια», αν και κανένα από τα δύο ονόματα δεν είναι ακριβώς ακριβές. Ο πρώτος όρος υποδηλώνει μια θρησκευτική λειτουργία κάτι που σε καμία περίπτωση δεν έχει συμφωνηθεί από ειδικούς, και το τελευταίο δεν ισχύει σωστά για τα μεγαλύτερα μεγέθη, τα οποία έχουν σχεδόν φυσικό μέγεθος. Αυτές οι μαρμάρινες φιγούρες φαίνονται διάσπαρτες στο Αιγαίο, υποδηλώνοντας ότι αυτές οι φιγούρες ήταν δημοφιλείς μεταξύ των ανθρώπων της Κρήτης και της ηπειρωτικής Ελλάδας. Η πλειοψηφία αυτών των μορφών, ωστόσο, είναι εξαιρετικά στυλιζαρισμένες αναπαραστάσεις της γυναικείας ανθρώπινης μορφής, που τυπικά έχουν επίπεδη, γεωμετρική ποιότητα που τους δίνει μια εντυπωσιακή ομοιότητα με τη σημερινή σύγχρονη τέχνη. Ωστόσο, αυτό μπορεί να είναι μια σύγχρονη παρανόηση, καθώς υπάρχουν ενδείξεις ότι τα είδωλα ήταν αρχικά ζωγραφισμένα με έντονο χρώμα. Η πλειοψηφία των ειδωλίων είναι θηλυκά, απεικονίζονται γυμνά και με τα χέρια διπλωμένα στο στομάχι. Οι περισσότεροι συγγραφείς που εξέτασαν αυτά τα τεχνουργήματα από ανθρωπολογική ή ψυχολογική σκοπιά υπέθεσαν ότι είναι αντιπροσωπευτικά μιας Μεγάλης Θεάς της φύσης, σε μια παράδοση συνεχή με αυτή των νεολιθικών γυναικείων μορφών όπως η Αφροδίτη του Βίλεντορφ.