Χειροποίητη Αλαβάστρινη προτομή του Μέγα Αλέξανδρου. (36cm/14,17″ ύψος)

Μέγας Αλέξανδρος, Βασιλιάς της Μακεδονίας.

Ο Αλέξανδρος Γ  της Μακεδονίας (20/21 Ιουλίου 356 10/11 Ιουνίου 323 π.Χ.), κοινώς γνωστός ως Μέγας Αλέξανδρος, ήταν βασιλιάς της Μακεδονίας, κράτος στη βόρεια αρχαία Ελλάδα. Γεννημένος στην Πέλλα το 356 π.Χ., ο Αλέξανδρος διδάχθηκε από τον Αριστοτέλη μέχρι την ηλικία των 16 ετών. Στην ηλικία των τριάντα ετών, είχε δημιουργήσει μία από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες του αρχαίου κόσμου, που εκτείνονταν από το Ιόνιο Πέλαγος μέχρι τα Ιμαλάια. Ήταν αήττητος στη μάχη και θεωρείται ένας από τους πιο επιτυχημένους στρατηγούς της ιστορίας. Ο Αλέξανδρος διαδέχθηκε τον πατέρα του, Φίλιππο Β τον Μακεδόνα, στο θρόνο το 336 π.Χ. μετά τη δολοφονία του. Με το θάνατο του Φιλίππου, ο Αλέξανδρος κληρονόμησε ένα ισχυρό βασίλειο και έναν έμπειρο στρατό. Το 334 π.Χ., εισέβαλε στην αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών, κυβέρνησε τη Μικρά Ασία και ξεκίνησε μια σειρά εκστρατειών που κράτησαν δέκα χρόνια. Ο Αλέξανδρος έσπασε τη δύναμη της Περσίας σε μια σειρά αποφασιστικών μαχών, με κυριότερες τις μάχες της Ισσού και της Γαυγαμέλα. Στη συνέχεια ανέτρεψε τον Πέρση βασιλιά Δαρείο Γ ‘και κατέκτησε ολόκληρη την Περσική Αυτοκρατορία. Σε εκείνο το σημείο, η αυτοκρατορία του εκτεινόταν από την Αδριατική θάλασσα μέχρι τον ποταμό Ινδό. Επιδιώκοντας να φτάσει στα «άκρα του κόσμου και τη Μεγάλη Εξωτερική Θάλασσα», εισέβαλε στην Ινδία το 326 π.Χ., αλλά τελικά αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω κατόπιν αιτήματος των στρατευμάτων του. Ο Αλέξανδρος πέθανε στη Βαβυλώνα το 323 π.Χ., χωρίς να εκτελέσει μια σειρά προγραμματισμένων εκστρατειών που θα είχαν ξεκινήσει με εισβολή στην Αραβία. Στα χρόνια που ακολούθησαν τον θάνατό του, μια σειρά εμφυλίων πολέμων διέλυσε την αυτοκρατορία του, με αποτέλεσμα πολλά κράτη να κυβερνούνται από τους επιζώντες στρατηγούς και κληρονόμους του Αλέξανδρου. Ίδρυσε περίπου είκοσι πόλεις που έφεραν το όνομά του, με κυριότερη την Αλεξάνδρεια στην Αίγυπτο. Η εγκατάσταση των Ελλήνων αποίκων από τον Αλέξανδρο και η επακόλουθη εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού στα ανατολικά οδήγησαν σε έναν νέο ελληνιστικό πολιτισμό, πτυχές του οποίου ήταν ακόμα εμφανείς στις παραδόσεις της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στα μέσα του 15ου αιώνα.