Ο Δαυίδ από τον Μιχαήλ Άγγελο, αλαβάστρινο άγαλμα (23cm/9.05″ ύψος)

Ο Δαυίδ από τον Μιχαήλ Άγγελο.

Ο Δαβίδ (στη ρωμαϊκή μυθολογία ή Απόλλωνας στα ελληνικά είναι μία από τις σημαντικότερες και πιο σύνθετες θεότητες των Ολυμπίων στην αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή θρησκεία και την ελληνική και ρωμαϊκή μυθολογία. Το ιδανικό του κουρού (μια γενειάδα, αθλητική νεολαία), ο Απόλλωνας ήταν ποικίλα αναγνωρισμένος ως θεός του φωτός και του ήλιου, της αλήθειας και της προφητείας, της θεραπείας, της πανούκλας, της μουσικής, της ποίησης και άλλων. Ο Απόλλωνας είναι ο γιος του Δία και της Λητώ, και έχει μια δίδυμη αδελφή, την αγνή κυνηγία Άρτεμις. Ως προστάτιδα των Δελφών (Πύθιος Απόλλωνας), ο Απόλλωνας ήταν ένας προφορικός θεός η προφητική θεότητα του Δελφικού Μαντείου. Η ιατρική και η θεραπεία συνδέονται με τον Απόλλωνα, είτε μέσω του ίδιου του θεού είτε μέσω του γιου του Ασκληπιού, ωστόσο ο Απόλλωνας θεωρήθηκε επίσης ως θεός που μπορούσε να φέρει κακό Υγεία και θανατηφόρα πανούκλα. Μεταξύ των επιβαρύνσεων του θεού, ο Απόλλωνας συνδέθηκε με την κυριαρχία επί των αποίκων και ως προστάτης των κοπαδιών και κοπαδιών. Ως αρχηγός των Μουσών (Απόλλων Μουσεγέτες) και διευθυντής της χορωδίας τους, ο Απόλλων λειτουργούσε ως προστάτης θεός της μουσικής και της ποίησης. Ο Ερμής δημιούργησε τη λύρα γι ‘αυτόν και το όργανο έγινε ένα κοινό χαρακτηριστικό του Απόλλωνα. Οι ύμνοι που τραγουδούσαν στον Απόλλωνα ονομάζονταν Παιανοί. Στους ελληνιστικούς χρόνους, ειδικά κατά τον 3ο αιώνα π.Χ., ως Απόλλωνας iosλιος ταυτίστηκε μεταξύ των Ελλήνων με τον iosλιο, τον Τιτάνα θεό του ήλιου, και την αδελφή του Άρτεμις εξίσου παρόμοια με τη Σελήνη, Τιτάνα θεά του φεγγαριού.